ณ หมู่บ้านแห่งหนึ่ง
ในเมืองหลวงที่เต็มไปด้วยเรื่องวุ่น ๆ ซึ่งผู้คนต้องการหางานอดิเรกทำเพื่อแก้เหงา และคลายเครียด บางคนก็ปลูกต้นไม้ บางคนก็ออกกำลังกายหรือเต้นแอโรบิก บางคนก็เลี้ยงสัตว์เลี้ยง เช่น เจ้าตูบตัวยุ่ง เจ้าแมวแสนซน หรือบางคนชอบเสียงอันไพเราะจากการส่งเสียงเจื้อยแจ้วของเจ้าสัตว์ปีกตัวน้อย โดยปกติแล้วช่วงเย็น ๆ หลังจากเลิอกงานหรือเลิกจากเรียนแล้วชาวหมู่บ้านภาษาสวรรค์นี้ก็จะพากันมาออกกำลังกายที่รอบๆ ทะเลสาบของหมู่บ้าน บางคนก็จะเอาเจ้าตัวแสบของตนออกมาอวดโฉมกันด้วย พอเหนื่อยก็จะมานั่งพักคุยกันตามประสาคนรักสัตว์ด้วยกัน ซึ่งมักจะมีเรื่องถกเถียงกันประจำเพราะแต่ละคนก็จะมีสูตรสำเร็จการเลี้ยงกันคนละสำนัก ว่ากันว่ามาคนละตำรากันว่าอย่างงั้นเถอะ จนวันหนึ่งถือเป็นความโชคดีของชาวหมู่บ้านภาษาสวรรค์นี้เพราะมีสมาชิกของหมู่บ้านใหม่เป็นคุณหมอสัตวแพทย์ซึ่งมีความสามารถพิเศษพูดคุยกับสัตว์เลี้ยงรู้เรื่อง ลองมาติดตามดูเรื่องราวน่ารู้สนุก ๆ ที่คุณหมอคนใหม่คุยกับเจ้าตูบทั้งหลายดูซิว่าจะมีเรื่องราวอะไรบ้างหนอ ?
ในเย็นวันศุกร์วันแห่งความสุขของครอบครัว วันนี้คุณหมอก็มาวิ่งออกกำลังกายที่สวนสาธารณะของหมู่บ้านเช่นเคยส่วนเจ้าโคล่าโกลเด้นท์แสนซนก็กำลังเล่นคาบลูกเทนนิสกับน้องแมนเจ้านายตัวน้อยของมันอย่างสนุกสนาน ส่วนเจ้าถุงทองรอตไวเลอร์ตัวดำเมี่ยมก็กำลังวิ่งลิ้นห้อยออกกำลังกายกับพี่หนุ่มผู้คุมสายจูงของมันอยู่ ซึ่งใคร ๆ ก็สู้สาวน้อยแพทตี้ไม่ได้นั่งเชิดคอเป็นคุณนายบนอ้อมกอดของคุณพี่สมศรีที่เดินเล่นรอบๆสนาม พอออกกำลังกายได้เหงื่อสักพักคุณหมอก็มานั่งพักสักหน่อย(ไม่กล้าหักโหมเดี๋ยวหัวใจวายก่อน) ส่วนเจ้านายของเจ้าตัวยุ่งทั้งสามก็ไปเสวนาตามประสาคนรักหมา เจ้าตัวแสบทั้งสามจึงโดดมาคุยกับคุณหมอสุดหล่อ
คุณหมอ : “เป็นยังไงกันบ้างเจ้าโกลเด้นท์ และสาวน้อยทั้งสอง”
โคล่า : “ผมชื่อโคล่า ส่วนเจ้าพูดเดิ้ลตัวน้อยชื่อแพทตี้ และเจ้ารอตเขี้ยวยาวนั้นชื่อถุงเงินฮะ”
แพทตี้ : “คุณหมอขา…แพทตี้มีเรื่องอยากรู้คุณหมอคงช่วยแพทตี้ได้นะคะ”
คุณหมอ : “อะไรกันเจอหน้าก็ซัดคำถามเลยหรอเอ้าว่ามาสิ ตอบได้ก็จะตอบให้”
แพทตี้ : “เผอิญแพทตี้เห็นสุนัขจรจัดเดินป้วนเปี้ยนอยู่แถวบ้านทำไมเขาไม่ค่อยมีขนมีแต่หนังละคะ เห็นเกาทั้งวันเลย น่าจะคัน แล้วจะติดกับแพทตี้ไหมคะ แพทตี้กลัวขนสวยๆของแพทตี้เหลือแต่หนังค่ะ”
คุณหมอ : “เค้าเรียกว่าโรคขี้เรื้อนจ้ะ เกิดจากตัวไรเล็ก ๆ อาศัยอยู่บนผิวหนังกำพร้าซึ่งเจ้าไรที่ว่ามีขนาดเล็กมากและยังสามารถสืบพันธุ์ออกไข่ให้ลูกหลานได้มากมายเรียกได้ว่าอาศัยผิวหนังของเจ้าทั้งหลายเป็นบ้านหลังใหญ่เลยทีเดียว ซึ่งจะมีอาการคันที่ขอบหู ศอกด้านหลัง จากนั้นผิวหนังก็เริ่มเป็นสะเก็ดแผลที่หนาตัวขึ้น เมื่อแผลแตกมากขึ้นอาการขนร่วงก็จะค่อย ๆ แพร่ไปทั่วตัวจนกลายเป็นเจ้าสุนัขหนังกลับที่แพทตี้เห็นนั้นแหละจ้ะ ซึ่งแพทตี้ถามว่าจะติดหนูไหมนะเหรอ ก็สามารถติดได้นะเนื่องจากการเล่น สัมผัสกับเจ้าสุนัขที่เป็นและได้รับตัวไรนี้”
ถุงเงิน : “น่ากลัวจังเนอะ แต่แพทตี้ก็ไม่ได้ไปคลุกคลีกับเจ้าตูบตัวนั้นไม่ใช่หรอคงไม่ติดหรอกมั้ง”
คุณหมอ : “ถึงแม้ว่าจะไม่ได้ไปคลุกคลีแต่สะเก็ดผิวหนังที่ร่วงลงมา แต่ถ้าแพทตี้ไปนอนทับหรือกลิ้งเกลือกโดนก็มีโอกาสติดเชื้อจนอาจป่วยเป็นขี้เรือนแห้งก็ได้นะ”
แพทตี้ : “โชคดีจังที่คุณนายสมศรีไม่ปล่อยแพทตี้ออกมา แพทตี้จึงมองออกมาจากในบ้านเลยคงไม่ติด เฮ้อโล่งอกนึกว่าจะเป็นพุดเดิ้ลพันธุ์หนังไปแล้ว”
โคล่า : “โชคดีไปนะหนูแพทตี้ คุณหมอครับผมเห็นเจ้าเป๊บซี่โดเบอร์แมนตัวโตข้างบ้านถูกเจ้านายมันเอาอะไรไม่รู้มาครอบปากไว้ก็ไม่รู้”
คุณหมอ : “ตะกร้อครอบปากละมั้ง สงสัยเจ้าของกลัวเจ้าเป๊บซี่ไปกัดคนอื่นละมั้ง”
ถุงเงิน : “ไม่อึดอัดแย่หรอคะ”
คุณหมอ : “แน่นอนละตะกร้อครอบปากจะทำให้เจ้าเป๊บซี่อึดอัด หมดอิสรภาพ กินน้ำและอาหารได้ลำบากยิ่งถ้าใส่ไว้ทั้งวันละก็จะทำให้เกิดอาการเครียด ที่สำคัญนะไอ้เจ้าตะกร้อเนี่ยหากทำจากวัสดุที่แข็งและสาก ก็จะไปเพิ่มการเสียดสีกับผิวหนังบริเวณปากและทำให้เป็นแผลได้”
โคล่า : “สงสารเจ้าเป๊บซี่จัง”
แพทตี้ : “ไปสงสารทำไม เจ้าเป๊บซี่ชอบกัดใครต่อใครไม่เลือกไม่ใช่เหรอก็สมควรโดนแล้วนิ”
คุณหมอ : “จะพูดอย่างนั้นก็ไม่ถูกนะแพทตี้ จริง ๆ แล้วเจ้าของน่าจะใช้วิธีล่ามให้อยู่ในบริเวณบ้านหรือหากรงมาให้เจ้าเป๊บซี่ไว้คงน่าจะดีมากกว่าการใส่ตะกร้อครอบปากนะ”
แพทตี้ : “ไงพี่ถุงเงินไม่มีอะไรถามคุณหมอสุดหล่อบ้างหรอ”
ถุงเงิน : “แหมก็เห็นถามกันใหญ่เลยนั่งฟังจนเพลินนะ เอาสักหน่อยก็ได้เดี๋ยวจะน้อยหน้า คุณหมอคะ พี่หนุ่มเจ้านายของถุงเงินเขาซื้อยาป้องกันพยาธิหนอนหัวใจมา ไอ้เจ้าพยาธิหนอนหัวใจเนี่ยมันเป็นยังไงคะ”
คุณหมอ : “เอาง่าย ๆ เลยนะ เจ้าพยาธิหนอนหัวใจนั้นมียุงเป็นพาหะนำโรค คือเมื่อยุงดูดเลือดจากเจ้าตูบที่ป่วยเป็นโรคนี้ ทำให้ยุงได้รับตัวอ่อนของพยาธิหนอนหัวใจเข้าไปด้วยสมมมติว่ายุงตัวนั้นไปดูดเลือดถุงเงินก็จะทำให้ถุงเงินได้รับตัวอ่อนของพยาธิหนอนหัวใจเข้าไปด้วย จากนั้นตัวอ่อนก็จะหากินในกระแสเลือดในตัวถุงเงินซึ่งใช้เวลาประมาณ 120 วัน และเดินทางต่อไปยังปอดและใช้เวลา 5-6 เดือนเพื่อเจริญเป็นตัวแก่”
แพทตี้ : “แล้วไงต่อคะคุณหมอ”
คุณหมอ : “เจ้าพยาธิหนอนหัวใจเนี่ยมันยาวถึง 14 นิ้วเลยนะ ยาวกว่าไม้บรรทัดซะอีก มันจะไปมีผลต่ออวัยวะสำคัญของร่างกายโดยจะอุดตันเส้นเลือดจากหัวใจไปยังปอด และถ้ามีมากก็มาอุดตันที่หัวใจมีผลต่อความดันเลือดและหัวใจต้องทำงานมากขึ้นและขยายใหญ่และหนาตัวและทำให้หัวใจล้มเหลวได้และอาจถึงแก่ชีวิตได้”
แพทตี้ : “แล้วอาการเป็นยังไงคะ”
คุณหมอ : “หายใจลำบาก ไอแห้ง ๆ หอบเหนื่อยง่าย ร่วมกับอาการซึม เบื่ออาหาร หากอ้วนและอายุมากก็จะทำให้ความรุนแรงมากขึ้นด้วยซึ่งอาจจะทำให้เสียชีวิตได้”
ถุงเงิน : “แหมอาการอย่างนี้จะรู้ได้ยังไงละคะว่าเป็นโรคพยาธิหนอนหัวใจเนี่ย”
คุณหมอ : “แต่ถ้าจะให้รู้แน่ต้องเจาะเลือดตรวจหาพยาธินะจ้ะ”
ถุงเงิน : “แล้วมีวิธีรักษาไหมคะ”
คุณหมอ : “มีซิจ้ะแต่คุณหมอต้องประเมินสภาพจากอายุ ความแข็งแรงของร่างกาย เอ็กซ์เรย์วัดขนาดของหัวใจถ้าพร้อมก็ให้ยาฆ่าพยาธิตัวแก่ และควรงดการออกกำลังกายด้วย”
ถุงเงิน : “ทำไมต้องงดออกกำลังกายด้วยละคะ”
คุณหมอ : “เพราะช่วง 3 เดือนแรกของการรักษา อาจเกิดเศษพยาธิที่ตายอยู่ในกระแสเลือดไปอุดตันตามอวัยวะสำคัญได้จ้ะ”
โคล่า : “โอ้โห…น่ากลัวจังเลยครับ การรักษาก็ดูวุ่นวายนะครับ แล้วการป้องกันไอ้เจ้าพยาธิหนอนที่ยาวกว่าไม้บรรทัดนี้จะง่ายกว่าไหมครับ”
คุณหมอ : “ง่ายกว่าแน่นอน ก็อย่างที่เจ้านายของถุงเงินซื้อมานั้นแหละมีทั้งแบบกิน หรือแบบฉีด เลือกเอาตามใจชอบเลย ป้องกันไว้ก่อนนั้นแหละดีที่สุด”
แพทตี้ : “คุณหมอขา แพทตี้มีเรื่องข้องใจอีกอย่างคะ คือว่าคุณนายสมศรีเจ้านายของแพทตี้เป็นคนชอบกินปลามาก ๆเ ลย เพราะฉะนั้นแล้วก็จะมีสิ่งที่ตามมาถึงแพทตี้คะ
ถุงเงิน : “ยังไงหนูแพท พี่ฟังแล้วงงจังเลยจ้า”
แพทตี้ : “ก็ก้างปลาทั้งหลายที่เหลือจากเจ้านายของแพทตี้ไงคะ ทั้งก้างปลาช่อนเผาเกลือ ก้างปลาช่อนลุยสวน ก้างปลาทับทิมนึ่งมะนาว ก้างปลาทูทอด ก้างปลานิลทอด”
โคล่า : “พอ ๆ หนูแพทตี้ยิ่งพูดยิ่งน้ำยายไหย”
ถุงเงิน : “อ๋อเข้าใจแล้ว แพทตี้จะถามคุณหมอว่าแพทตี้กินก้างปลาจะเป็นอะไรใช่ไหมจ๊ะ”
คุณหมอ : “อืม…ก่อนอื่นเจ้านายของพวกเจ้าต้องคิดให้ดีก่อนว่าเลี้ยงสุนัขพันธุ์ใหญ่หรือพันธุ์เล็ก เพราะถึงแม้ว่าก้างปลานั้นจะมีประโยชน์คือทำให้ได้แร่ธาตุอย่างแคลเซียม แต่มันก็มีโทษถึงแก่ชีวิตได้เช่นกันนะก้างปลาใหญ่ ๆ คงไม่เหมาะกับหนูแพทตี้ละมั้ง หมอว่ามันจะทิ่มแทงคอหนูเอาอาจจะติดคอได้นะจ้ะ แต่ก้างปลาเล็ก ๆ อย่างก้างปลาทูก็พอไหวจ้ะ วันนี้เอาแค่นี้ก่อนแล้วกันนะ เจ้าสามตัวนี้ถามเก่งจริง ๆ ”
โคล่า : “เราสามคนเอ๊ย สามตัวขอขอบคุณคุณหมอมากนะครับที่ให้ความรู้และคำแนะนำต่างๆมากมาย”
คุณหมอ : “ถึงเวลากลับไปหาเจ้านายได้แล้ว”
สามตัวเจ้าปัญหาลาคุณหมอสุดหล่อพร้อมเสียงอำลา “โฮ่ง โฮ่ง โฮ่ง”
โกลเด้น
“โคล่า”
หนุ่มหล่ออายุ 2 ปีพันธุ์โกลเด้นท์ รีทรีฟเวอร์ อุปนิสัยร่าเริง ใจดี ขี้เล่น กิจกรรมที่ชอบ คือ คาบลูกเทนนิส
รอตไวเลอร์
“ถุงเงิน”
สาวใหญ่ของบ้านพี่หนุ่ม อุปนิสัย รักสงบ น่าเกรงขาม มั่นใจตัวเองสูง เคยมีเจ้าตัวเล็กๆ 2 ครอกมาแล้ว
พูดเดิ้ล
สาวน้อย “แพทตี้”
สาวน้อยผู้น่ารักของคุณนายสมศรี ขี้ประจบ เอาใจเจ้านายเป็นที่หนึ่ง